Toczeń rumieniowaty układowy (SLE)-02

Pacjentką jest 20-letnia kobieta chora na ciężki i szybko postępujący toczeń rumieniowaty układowy (SLE). Pomimo leczenia siarczanem hydroksychlorochiny, azatiopryną, mykofenolanem mofetylu i belimumabem, w ciągu pięciu miesięcy jej czynność nerek uległa pogorszeniu, co doprowadziło do ciężkiego zapalenia nerek z białkomoczem (24-godzinne stężenie kreatyniny sięgało 10 717 mg/g) i mikroskopijnym krwiomoczem. W ciągu kolejnych czterech tygodni poziom kreatyniny wzrósł do 1,69 mg/dl (normalny zakres 0,41~0,81 mg/dl), czemu towarzyszyła hiperfosfatemia i kwasica kanalików nerkowych. Biopsja nerki wskazała stadium 4 toczniowego zapalenia nerek. Zmodyfikowany wskaźnik aktywności NIH wyniósł 15 (maksymalnie 24), a zmodyfikowany wskaźnik przewlekłości NIH wyniósł 1 (maksymalnie 12). U pacjentki stwierdzono obniżony poziom dopełniacza i liczne autoprzeciwciała w organizmie, takie jak przeciwciała przeciwjądrowe, przeciw dwuniciowemu DNA, przeciw nukleosomom i przeciw histonom.

Dziewięć miesięcy później poziom kreatyniny u pacjenta wzrósł do 4,86 ​​mg/dl, co wymagało dializy i leczenia hipotensyjnego. Wyniki badań laboratoryjnych wykazały wskaźnik aktywności choroby SLE (SLEDAI) wynoszący 23, co wskazuje na bardzo poważny stan. W związku z tym pacjent został poddany terapii CAR-T. Proces leczenia wyglądał następująco:

- Tydzień po infuzji komórek CAR-T odstępy między sesjami dializ uległy wydłużeniu.

- Trzy miesiące po infuzji poziom kreatyniny spadł do 1,2 mg/dl, a szacowany współczynnik filtracji kłębuszkowej (eGFR) wzrósł z minimum 8 ml/min/1,73 m² do 24 ml/min/1,73 m², co wskazuje na stopień 3b przewlekłą chorobę nerek. Zmniejszono także ilość leków hipotensyjnych.

- Po siedmiu miesiącach objawy zapalenia stawów u pacjenta ustąpiły, czynniki dopełniacza C3 i C4 wróciły do ​​normy w ciągu sześciu tygodni, a przeciwciała przeciwjądrowe, anty-dsDNA i inne autoprzeciwciała zniknęły. Czynność nerek pacjenta uległa znacznej poprawie, a 24-godzinna białkomocz spadła do 3400 mg, chociaż podczas ostatniej wizyty kontrolnej pozostawała podwyższona, co sugeruje nieodwracalne uszkodzenie kłębuszków nerkowych. Stężenie albumin w osoczu było prawidłowe, bez obrzęków; analiza moczu nie wykazała objawów zapalenia nerek, krwiomoczu ani wałeczków czerwonych krwinek. Pacjent wrócił już do normalnego życia.