Drobnokomórkowy rak płuc z przerzutami-01

W czerwcu 2022 roku 65-letni mężczyzna przeszedł rutynowe badanie fizykalne, podczas którego w tomografii komputerowej stwierdzono guzek pod opłucną w prawym górnym płacie płuca. W styczniu 2023 roku u pacjenta zaczęły pojawiać się objawy takie jak chrypka, kaszel i duszność. Do maja 2023 roku jego kaszel i duszność uległy pogorszeniu. Skany wykazały znacząco zwiększoną aktywność metaboliczną w guzku prawego górnego płata płuca, co wysoce wskazywało na raka płuc. Dodatkowo zaobserwowano zwiększoną aktywność metaboliczną w wielu węzłach chłonnych, w tym w prawej okolicy nadobojczykowej, śródpiersiu, tchawicy, okolicy okołoaortalnej i żyle głównej dolnej. Na obrazach uwidoczniono także liczne guzkowe zgrubienia w prawej opłucnej o zwiększonej aktywności metabolicznej. Wyniki badań wykazały przerzut do prawej opłucnej z wysiękiem w opłucnej, a ostateczne rozpoznanie drobnokomórkowego raka płuca z przerzutami potwierdzono na podstawie badania patologicznego, obrazowego i immunohistochemicznego. Następnie pacjent aktywnie otrzymywał leczenie.

Pięć miesięcy później objętość guza znacznie się zmniejszyła, a większość zmian przerzutowych zniknęła. Schemat leczenia obejmował początkową immunoterapię atezolizumabem w połączeniu z terapią celowaną anlotynibem. Atezolizumab podawano w dawce 1200 mg w pierwszym dniu leczenia, po czym nastąpiła przerwa w leczeniu. Anlotynib podawano doustnie w dawce 10 mg na dobę przez dwa kolejne tygodnie, po których następowała siedmiodniowa przerwa, co stanowiło 21-dniowy cykl leczenia. Po 15 sesjach radioterapii obrazy tomografii komputerowej wykazały znaczną redukcję zmiany w prawym płucu, a także znaczne zmniejszenie prawego śródpiersia i węzłów chłonnych. Kontrolna tomografia komputerowa przeprowadzona 10 września 2023 roku wykazała pozytywne zmiany: zmniejszenie wysięku w prawej opłucnej, zmniejszenie pogrubienia prawej opłucnej oraz mniejsze węzły chłonne śródpiersia i prawego nadobojczykowego, bez powiększenia węzłów chłonnych brzusznych i zaotrzewnowych.

W porównaniu do badania wykonanego 7 maja 2023 r., badanie wykonane 10 października 2023 r. wykazało wyraźne zmniejszenie guza. W szczególności zaobserwowano skurcz guzka w prawym górnym płacie oraz w kilku węzłach chłonnych w pobliżu tchawicy, naczyń krwionośnych, okolicy okołoaortalnej i żyły głównej dolnej. Obserwowane wcześniej guzkowe pogrubienie w miejscowej otrzewnej, prawej przedniej ścianie klatki piersiowej i przestrzeni międzyżebrowej 11-12 uległo istotnemu zmniejszeniu. Dodatkowo, cień guzkowy o nieco małej gęstości w prawym mięśniu barkowym również uległ znacznemu zmniejszeniu. Wyniki te wskazują, że schemat leczenia systemowego był skuteczny – większość zmian przerzutowych zniknęła, a pozostałe zmiany uległy znacznemu zmniejszeniu. Ocena obrazowa sugeruje, że schemat leczenia był skuteczny i guz znajduje się obecnie w fazie częściowej remisji.