Multipel myeloom (MM)-01

Goed herstel van een patiënt met huiselijk multipel myeloom met CAR-T-therapie ondanks het ontbreken van BCMA-expressie

Een vrouwelijke patiënt bij wie in 2018 stadium IIIA IgD-λ-type multipel myeloom werd vastgesteld, kreeg een eerstelijnsbehandeling, voornamelijk met bortezomib. Na 3 cycli bereikte ze volledige remissie (CR). In oktober 2018 onderging ze een autologe hematopoëtische stamceltransplantatie als consolidatietherapie, gevolgd door onderhoudstherapie met lenalidomide. In april 2020 keerde de ziekte terug en onderging ze zeven cycli van tweedelijnsbehandeling, wat een slechte werkzaamheid opleverde. Van december 2020 tot april 2021 ontving ze chemotherapie, voornamelijk met daratumumab, maar beenmergbiopsie vertoonde nog steeds 21,763% kwaadaardige monoklonale plasmacellen, met serumvrije lichte keten λ van 1470 mg/l en urinevrije lichte keten λ van 5330 mg/l. Tegen die tijd had ze de belangrijkste standaard- en nieuwe behandelingen die in eigen land beschikbaar waren, uitgeput, waaronder het ondergaan van autologe stamceltransplantatie, waarbij deelname aan een klinische CAR-T-studie de beste overgebleven optie was.

Doorverwezen door lokale artsen, presenteerde ze zich op 10 mei 2021 in het Ludaopei-ziekenhuis, in de hoop zich in te schrijven voor hun klinische proef voor BCMA CAR-T-therapie bij multipel myeloom (MM). Bij opname verkeerde zij in een verzwakte toestand met algemene pijn en terugkerende koorts. Uitgebreide onderzoeken bevestigden "multipel myeloom, λ lichte ketentype, ISS stadium III, R-ISS stadium III, mSMART hoogrisicogroep."

PET-CT-scan onthulde verhoogde metabolische activiteit in de dichtheid van zacht weefsel in de beenmergholten van bilaterale dijbenen en scheenbenen, wat wijst op tumorbetrokkenheid. Beenmergbiopsie toonde 60,13% kwaadaardige monoklonale plasmacellen zonder expressie van BCMA.

Het Ludaopei-ziekenhuis informeerde de patiënte en haar familie over de werkzaamheid van de huidige behandelingen voor BCMA-negatief multipel myeloom, die volgens sommige literatuur weliswaar potentieel effectief zijn, maar waarover definitieve gegevens ontbreken. Na zorgvuldige afweging kozen patiënte en haar familie ervoor om door te gaan met het behandelplan.

Na preconditionering met het FC-regime werden BCMA CAR-T-cellen op 1 juni 2021 geïnfundeerd in het Ludaopei-ziekenhuis. De patiënt ontwikkelde na de infusie koorts, die geleidelijk onder controle werd gebracht met agressieve anti-infectieuze en symptomatisch ondersteunende behandeling. Veertien dagen na de infusie vertoonde beenmergbiopsie geen resterende kwaadaardige monoklonale plasmacellen. Eenendertig dagen na de infusie bleef de beenmergbiopsie negatief. Serumimmunofixatie was negatief, serumvrije lichte keten λ lag binnen het normale bereik en serum M-eiwit was negatief, wat wijst op volledige remissie van de ziekte.

Momenteel, meer dan 8 maanden na ontvangst van BCMA CAR-T-celinfusie, verkeert de patiënt in volledige remissie met goed herstel en hoge tevredenheid over het behandelresultaat.